śliczne sa te pomponiki :)

Prześliczne te pompony.Na blogach czasem je widuję. Chciałabym tez takie zrobić, ale nie wiem jak się za nie zabrać. A może napiszesz post jak je robisz? Pozdrawiam serdecznie.

oj, gusta się zmieniają, to prawda, najlepszy przykład w moim dawnym panieńskim pokoju, gdzie dopiero po długich latach delikatny róż zastąpił soczystą ultramarynę;) W katach swych własnych nie mogłam już znieść zastanych fioletów, szybko zastąpiły je kremy, brązy i beże i jeszcze tylko groszek u córki czeka na wenę;)
Trafiłam do Ciebie stosunkowo niedawno, ale już mogę powiedzieć, że lubię Twój gust i smak:) Pompony też mi się podobają, nawet już tworzę kolekcję dla swojej pociechy:)

Bardzo podobają mi się pompony :) i lubię zarówno te z materiału, jak i bibuły!
Świetne fotki :) i super, że spełniasz się w pracy architekta wnętrz :)
Miłego dnia!
Marta :)

Krótko i na temat: na poszukiwanie pasji i zainteresowań w swoim życiu nigdy nie jest za późno! :))) Lepiej mieć jedną taką, czy dwie niż interesować się wszystkim, ale bardzo powierzchownie..

Aaaa! Pompony! Chcę do Zośki, tylko takie duuuże! Może też z bibuły. Nawet krótkie "pomponowe inspiracje" planowałam zamieścić u siebe :) Cały czas się waham - kupić, czy próbować zrobić samej??? Oto jest pytanie! Chyba się pokuszę o własnoręczne wykonanie - jak nie wyjdzie, to kupię.
Te twoje mają piękne kolory!
Pozdrawiam!
A! Bardzo ładne zdjęcia - takie słoneczne! :)

Ha ha , gdybyś zrobiła konkurs odgadniecie pochodzenia Banderasiątkowej "ksywki" to na pewno bym wygrała:) .Tak sobie kilka dni temu myślałam skad Banderasiątko i pierwsze co mi przyszło do głowy to Antonio Banderas i zgadłam, że Twój synuś to mały Antoni :) piękne imię i piękne pompony.
Co do pasji, to ja miałam ich setki :) ale jakoś żadna nie została mi dana na zawsze :) Od kilku jednak lat jest coś, co mnie kręci i już wkrótce na moim blogu pojawi się cykl związany z moja pasją i pomału również wykształceniem :)
zapraszam serdecznie :)
pozdrowienia ,Marzena

Oj tak, gusta zmieniają się co jakiś czas..... widzę to bardzo po sobie :)) kolory, które kiedyś mogły dla mnie nie istnieć, teraz dosłownie za mną,,chodzą,, :))
Pompony super, piękna dekoracja :)
Pozdrawiam serdecznie, Agness :)

Hmm pompony super sprawa jeden krok już do nich zrobiłam czyli kupiłam tiul :) ale jakoś zabrać się nie mogę. Chyba się dzisiaj zmotywuję :)
pozdrawiam
Ania

Tak, lubimy Twoje zdjęcia i lubimy tu zaglądać:))) A pompony oczywiście uwielbiam, u Ciebie na fotkach prezentują się doskonale !!!
Pozdrawiam Cię serdecznie.

Kochana Panno :-) bądź szczęśliwa ! :-)

Zdjęcia piękne! Trzeba pielęgnować w sobie te pasje, te namiętności, którymi potrafimy oddać się bez reszty! Uściski!

Teraz wszystko jasne dlaczego Banserasek;) Odkrywaj w sobie pasje, pielęgnuj talenty i rozwijaj dzień za dniem:D Śliczne pompony, też taki chcę dla mojego malucha. Bzi

Świetne pompony :)

Pompony to świetna dekoracja!

Ja tez nie od razu trafilam na pasje. Bylam blisko i jednoczesnie bardzo daleko studiujac architekture. Ale jeszcze wtedy nie wiedzialam ze mi nie o bryle i funkcje chodzi a o wnetrza :) Wszystko w swoim czasie.

O tak, gust się zmienia i preferencje ewoluują. To prawda. Na własnej skórze to sprawdziłam. Gdy wprowadziłam się do nowego domu, urządziłam go w antykach, starociach i brązach. Bieli mówiłam stanowcze nie, a szary był dla mnie kolorem brudu. A teraz o 180 stopni się pozmieniało... meble maluję na biało, ściany są szare, szare poduchy, nowa kremowa kanapa... Człowiek dorasta ;) Nawet mój blog ewoluuje. Z założenia parentingowy, a teraz bardziej wnętrzami na swoim poddaszu się bawię. Śliczne pompony, Panno Matko! :) Zapraszam do siebie, może wpadniesz na wirtualną herbatę? Czuję, że z taką Matką mogłabym się dogadać ;) Pozdrawiam!

Jak to mówią - tylko krówka nie zmienia poglądów... Gusta są od tego by je co jakiś czas zmieniać, bo inaczej było by nudno. Mój Mężuś mawia, że "dobrze, że zmieniam dekoracje, bo wtedy nie mam czasu myśleć co zmienić w nim" ;)
A pomponiki cudne :)
Uściski!