Czytam twojego posta i jakbym słyszała siebie - też siedzi gdzieś we mnie ten żal, że kierunek, który obrałam w życiu, to nie ten właściwy - nie te studia, nie ten tryb życia. Co zrobić? Przeszłości nie zmienisz. Za to zaczynam mieć coraz większą świadomość tego, że nie warto kurczowo trzymać się przeszłości i rozpamiętywać "co by było gdyby" i mam nadzieję, że już niedługo będę mogła zostawić to wszystko za sobą i ruszyć do przodu (co jednak nie jest łatwe, gdy nie ma się już dwudziestu lat...) Tego życzę również tobie - rób to co kochasz... with love! :)
Pozdrawiam ciepło. Zuza

Całe szczęście, że masz hobby które daje satysfakcję. 8 godziny za biurkiem nie zawsze spełnia marzenia a bardzo ważne, jest właśnie to "coś" co kochasz robić. A że nie masz studiów kierunkowych - żaden problem, przecież masz talent, pasję, dużo samozaparcia i satysfakcję. :) Tak trzymaj. :)

Panno Matko, rzadko zdarza mi się wędrować po nieznanych blogach (ach ten wieczny niedoczas;), ale cieszę się, że trafiłam do Ciebie:)
Wybierając studia porzuciłam ukochaną historię na rzecz prawa i przez pięć lat wmawiałam sobie, że spełniam marzenie. W ramach uczciwego samooszukiwania się chciałam zdać na aplikację - i choć to nie był sabotaż, dziś skaczę z radości, że się nie udało;) Własna działalność też niej jest z tych ambicjonalnie górnopółkowych, ale daje pieniądze na życie według siebie, A marzenia? Zaczęłam je spełniać małymi kroczkami, tiptopkami dosłownie, ale wierzę, nie, ja wiem, że i na nie przyjdzie czas- czego i Tobie życzę:)

Nie jesteś sama z kredytem we frankach... jest nas wiele i ja też ;) damy rade tak źle nie będzie.
O domku również marze i za chwilę moje marzenia wreszcie się spełnią, wiec kochana trzeba mieć marzenia. Jeszcze 8 lat temu ... siedziałam w swojej kawalerce do remontu na kiblu (nie było gdzie usiąść w tym bałaganie) i płakałam po co mi to było... a teraz jest lepiej z każdym dniem:D Magisterki nie zrobiłam, bo ciągle kłody pod nogi.. ale co tam mgr nie jest najważniejsze, a teraz dopiero czuję że żyję! O i tak to optymistycznie zakończyłam! hihi Buziak kochana i tak trzymaj rób to co kochasz!

Kurcze! Budujący Twój post. Ja jestem na polonistyce i studia mi się na pewno wydłużą właśnie dlatego, że spełniam swoje marzenia. Mam coś swojego, na razie w powijakach, ale się spełniam. Przez chwilę też pracowałam dla kogoś, w pracy ukierunkowanej na filologię polską, i chociaż kocham ten polski, to właśnie teraz robię to co chcę i coraz dalej mi do pracy w szkole czy w redakcji.... Trzeba zaryzykować, postawić czasem wszystko na jedną kartę. Ty masz trudniej, bo masz dzieci, więc nie jest dziwne, że jesteś w tym mundurku dalej.... Ale powoli i Tobie się wszystko uda, jak tylko z tego nie zrezygnujesz. I skąd ja znam tę pracę do 1, też to często przerabiam! Pozdrawiam i trzymam kciuki, i oczywiście czekam na zajawki z prac remontowych.

No i zapraszam do mnie nieodmiennie http://pastelowonabialym.blogspot.com/

Ja również już tak bardzo mocno tęsknię za wiosną, ciepłem i słońcem. A u nas dzisiaj tak okropnie szaro, ciemno i deszczowo:/ Pozdrawiam Cię serdecznie:)

Refleksyjnie napisałaś i trafiłaś w sedno. Niejedna z nas robi rzeczy z przymusu, odkładając własne marzenia i potrzeby na bok. A przecież tak nie musi być! Ja założyłam bloga bo to była ostatnia deska ratunku przed zwariowaniem z powodu otaczającego mnie zewsząd "muszę". Ty posuwasz się jeszcze dalej... Dajesz mi tym inspirację i nadzieję, że jak się człowiek zaweźmie to może.
Dziękuję Ci po stokroć :)
A postępy twoich prac będę śledzić z nieukrywaną ciekawością i zazdrością - pozytywną rzecz jasna ;)
Trzymam kciuki!
Uściski :)

Ach Kochana Twoje refleksje - samo życie :). Też tak mam, może Ci poprawię humor :)
Pozdrawiam!
Marta :)

To mogę Ci powiedzieć dziś że rzuciłam dziś pracę ... nie bede wnikać w szczegóły.. ale pragnę robić to co kocham i tobie tego życzę ... kurczę chciałabym z tobą pogadać sobie przy kubku ciepłej kawy... ściskam Cię mocno ! pożądaj za marzeniami :*

dobrze powiedziane/napisane :)

Zdrowia, owszem, ale szczęścia też! Na Titanicu wszyscy byli zdrowi, tylko szczęścia nie mieli... ;) Dobrze, że wiesz co Ci daje to szczęście :) Śliczna latarenka, można wiedzieć skąd? Zapraszam na mamawszpilkach.pl :)

Kurcze, tez jestem matką, tez na macierzyńskim...zostało mi kilka miesięcy na urzeczywistnienie moich snów...a czas tak leci nieubłaganie i choć daję z siebie wszystko to ciągle mam wrażenie ze robię za mało.Ps też w zawodzie zakładam mundurek i też niebieski. Może pracujemy w tym samym miejscu?

U mnie podobnie... Tez pozwoliłam się zaszufladkować na 8 godzin, a tak naprawdę marzę o projektowaniu ogrodów, własnej szkółce drzew i krzewów ozdobnych albo o... szlifowaniu mebli z drewna właśnie ;))) Tylko, że wydaje mi się, że trzeba odczekać na odpowiedni moment, żeby zacząć robić to, co się kocha... życzę Ci, aby Twój moment nadszedł :) Niech nawet będzie wg horoskopu w 2016 - ale żeby nadszedł :)
Pozdrawiam! :)))

Twoje słowa są mi bardzo bliskie, poszłam na studia z rozsądku a nie z pasji, bo chciałam być "odpowiedzialna", teraz pracuję w szklanym biurowcu, a marzenia o pisaniu gdzieś się zapodziały. Od niedawna prowadzę bloga i czuję, że wreszcie robię coś dla siebie. Życzę, żeby wszystkie marzenia Ci się spełniły!

Chyba każda z nas w Twoich słowach znajdzie kawałek siebie...
Pozdrawiam;)

Oj moja droga nie jesteś jedyna, która źle wybrała studia. Nie wiem czy to pocieszające? Ja też żałuję, nie pracuję w zawodzie, ale 8h odsiedzieć muszę. Swoje pasje odkryłam rok temu i mam nadzieję, że się rozkręcę. Ty już robisz na większą skalę to co lubisz i trzeba tym się cieszyć i pielęgnować to. Ważne,że wiesz czego chcesz :) I oby Franki dały się na spokój! Pozdrawiam!

Piękne dekoracje u Ciebie :) Pozdrawiam

A ja się trzymam tego, że w zyciu nie wolno niczego żałować, że wszystko, co się dzieje, ma jakis ukryty sens, choć my możemy to dostrzec dopiero po latach. tak, zdecydowanie takie podejście troszke łagodzi trudy dnia codziennego :-) przecież niemozliwością jest iść przez zycie podejmując tylko słuszne decyzje, trezba popełniać błędy, tak się uczymy i rozwijamy :-) pozdrawiam cieplutko!!!